مورچه‌ی خط تو، کرد چو موری مرا

ای تو سلیمان مور چند که در شرح مو موی شکافی ز مور خوش بود اندر ثنا
قامت عطار شد در صفت موی تو راست چو موری نحیف گوژ چو مویی دو تا
تا که بود پای مور چون سر مویی ضعیف خصم تو را باد موی خانه‌ی موریش جا