گر مرد راه عشقی ره پیش بر به مردی
|
|
ورنه به خانه بنشین چه مرد این نبردی
|
درمان عشق جانان هم درد اوست دایم
|
|
درمان مجوی دل را گر زنده دل به دردی
|
گفتی به ره سپردن گردی برآرم از ره
|
|
نه هیچ ره سپردی نه هیچ گرد کردی
|
گرچه ز قوت دل چون کوه پایداری
|
|
در پیش عشق سرکش چون پیش باد گردی
|
مردان مرد اینجا در پرده چون زنانند
|
|
تو پیش صف چه آیی چون نه زنی نه مردی
|
مردان هزار دریا خوردند و تشنه مردند
|
|
تو مست از چه گشتی چون جرعهای نخوردی
|
گر سالها به پهلو میگردی اندرین ره
|
|
مرتد شوی اگر تو یک دم ملول گردی
|
باید که هر دو عالم یک جزء جانت آید
|
|
گر تو به جان کلی در راه عشق فردی
|
بگذر ز راه دعوی در جمع اهل معنی
|
|
مرهم طلب ازیشان گر یار سوز و دردی
|
عطار اگر بهکلی از خود خلاص یابد
|
|
یک جزو جانش آید نه چرخ لاجوردی
|