ما رند و مقامر و مباحیایم | انگشت نمای هر نواحیایم | |
خون خواره چو خاک جرعه از جامیم | خون ریز ز دیده چون صراحیایم | |
هر چند که از گروه سلطانیم | نه قلبیایم و نه جناحیایم | |
جانا ز شراب شوق تو هر دم | بی صبح و صبوحی و صباحیایم | |
گر سوختگان تو مباحیاند | بس سوختهایم و بس مباحیایم | |
ما فقر و صلاح کی خریم آخر | چون خاک مقام بیصلاحیایم | |
در بتکده رند و لاابالیایم | در مصطبه مست لافلاحیایم | |
کافور رباحی ار بود اصلی | کافور نه کافری رباحیایم | |
تا در رسد این می تو ای عطار | حالی ز بی می ملاحیایم |