چون نظر بر روی جانان اوفتاد
|
|
آتشی در خرمن جان اوفتاد
|
روی جان دیگر نبیند تا ابد
|
|
هر که او در بند جانان اوفتاد
|
ذرهای خورشید رویش شد پدید
|
|
ولوله در جن و انسان اوفتاد
|
جان انس از شوق او آتش گرفت
|
|
پس از آنجا در دل جان اوفتاد
|
کرد تاوان بیرخ او آفتاب
|
|
لاجرم در قید تاوان اوفتاد
|
هر که مویی سرکشید از عشق او
|
|
بی سر آنجا چون گریبان اوفتاد
|
هر کجا نقش نگاری پای بست
|
|
تا ابد در دست رضوان اوفتاد
|
وانکه را رنگی و بویی راه زد
|
|
در حجاب سخت خذلان اوفتاد
|
چون وصالش دانهای بر دام بست
|
|
مرغ دل در دام هجران اوفتاد
|
بی سر و بن دید عاشق راه او
|
|
بی سر و بن در بیابان اوفتاد
|
راز عشقش عالمی بی منتهاست
|
|
ظن مبر کین کار آسان اوفتاد
|
تا به کلی بر نخیزی از دو کون
|
|
محرم این راز نتوان اوفتاد
|
چون رهی بس دور و بس دشوار بود
|
|
لاجرم عطار حیران اوفتاد
|