ای آفتاب سرکش یک ذره خاک پایت
|
|
آب حیات رشحی از جام جانفزایت
|
هم خواجه تاش گردون دل بر وفا غلامت
|
|
هم پادشاه گیتی جان بر میان گدایت
|
هم چرخ خرقهپوشی در خانقاه عشقت
|
|
هم جبرئیل مرغی در دام دل ربایت
|
در سر گرفته عالم اندیشهی وصالت
|
|
در چشم کرده کوثر خاک در سرایت
|
کوثر که آب حیوان یک شبنم است از وی
|
|
دربسته تا به جان دل در لعل دلگشایت
|
سری که هر دو عالم یک ذره مینیابند
|
|
جاوید کف گرفته جام جهان نمایت
|
نوباوهی جمالت ماه نو است و هر مه
|
|
بنهد کله ز خجلت در دامن قبایت
|
تو ابرش نکویی میتازی و مه و مهر
|
|
چون سایه در رکابت چون ذره در هوایت
|
تا بوی مشک زلفت پر مشک کرد جانم
|
|
عطار مشک ریزم از زلف مشک سایت
|