|
همی‌گفتم که کی باشد که خرم روزگار آید
|
|
جهان از سر جوان گردد بهار غمگسار آید
|
|
بهار غمگسار آید که هر کس را به کار آید
|
|
بهاری کاندرو هر روز می را خواستار آید
|
|
ز هر بادی که برخیزد کنون بوی بهار آید
|
|
کنون ما را ز باد بامدادی بوی یار آید
|
|
چو روی کودکان ما درخت گل به بار آید
|
|
نگار لاله رخ با ما به خرم لاله‌زار آید
|
|
می مشکین گسارد تا گه بوس و کنار آید
|
|
هوا خوش گردد و با طبع خسرو سازگار آید
|
|
از این فرخنده فروردین و خرم جشن نوروزی
|
|
نصیب خسرو عادل سعادت باد و پیروزی ...
|
|
نگارا! بوستان اکنون ندانی کز چه سان باشد
|
|
گشاده آسمان دیدستی اندر شب؟ چنان باشد
|
|
ازین سو نسترن باشد از آن سو ارغوان باشد
|
|
بهشتی در میان باشد بهاری بر کران باشد
|
|
درختان را همه پوشش پرند و پرنیان باشد
|
|
هوای بوستان همچون هوای دوستان باشد
|
|
بیا در بوستان چونانکه رسم باستان باشد
|
|
تو سروی و گلی و سرو و گل در بوستان باشد
|
|
گلی لیکن ز تو تا سرخ گل چندان میان باشد
|
|
که از قدر بلند شاه تا هفت آسمان باشد
|
|
از این فرخنده فروردین و خرم جشن نوروزی
|
|
نصیب خسرو عادل سعادت باد و پیروزی ...
|
|
بهار آمد من و هر روز نو باغی و نو جایی
|
|
به گشتن هر زمان عزمی به بودن هر زمان رایی
|
|
قدح پر باده‌ی رنگین به دست باده پیمایی
|
|
چو مرغ از گل به گل هر ساعتی دیگر تماشایی
|
|
نگاری با من و رویی نه رویی بلکه دیبایی
|
|
ازین خوشی، ازین کشی، ازین در کار زیبایی
|
|
خردمندی که از رایم خبر دارد به ایمایی
|
|
غزلگویی که مرغان را به بانگ آرد به آوایی
|
|
من و چنگی و آن دلبر که او را نیست همتایی
|
|
ز من کرده مدیح شاه را هزمان تقاضایی
|
|
از این فرخنده فروردین و خرم جشن نوروزی
|
|
نصیب خسرو عادل سعادت باد و پیروزی ...
|
|
امیر عالم عادل نبیره‌ی خسرو غازی
|
|
جلال دولت عالی امین ملت تازی
|
|
ملک بو احمد محمود زیبای سرافرازی
|
|
شهنشاهی که روز جنگ با شیران کند بازی
|