| نگار من آن لعبت سیمتن | مه خلخ و آفتاب ختن | |
| برون آمد از خیمه و از دو زلف | بنفشه پریشیده بر نسترن | |
| تماشاکنان گرد خیمه بگشت | چو سروی چمان بر کنار چمن | |
| ز سر تا به بن زلف او پر گره | ز بن تا به سر جعد او پر شکن | |
| همی‌داد بینندگان را درود | ز دو رخ گل و از دو عارض سمن | |
| کمر خواست بستن همی بر میان | سخن خواست گفتن همی با دهن | |
| نه بستن توانست زرین کمر | نه گفتن توانست شیرین سخن | |
| بلی کس نبندد کمر بی میان | بلی، کس نگوید سخن بی دهن | |
| دهان و میان زان ندارد بتم | که هر دو عطا کرد روزی به من | |
| دل و تن مرا زین دو آمد پدید | و گرنه مرا دل کجا بود و تن | |
| فری روی شیرین آن ماهروی | که دلها تبه کرد بر مرد و زن | |
| فری خوی آن بت که وقت شراب | همه مدحت خواجه خواهد ز من | |
| سپهر هنر خواجه‌ی نامور | وزیر جلیل احمد بن الحسن | |
| نوازنده‌ی اهل علم و ادب | فزاینده‌ی قدر اهل سنن | |
| پژوهنده‌ی رای شاه عجم | نصیحتگر شهریار زمن | |
| وزیر جهاندار گیتی فروز | وزیر هنرپرور رایزن | |
| وزارت به اصل و کفایت گرفت | وزیران دیگر به زرق و به فن | |
| وزارت به ایام او باز کرد | دو چشم فرو خوابنیده وسن | |
| به جنگ عدو با ملک روز و شب | زمانی نیاساید از تاختن | |
| گهی رنجه ز آوردن ژنده پیل | گهی مانده ز آوردن کرگدن |