| خانه‌ی او بهشت شد که درو | غمگنان را ز غم کنند آزاد | |
| نزد آن خواجه خادمانش را | هست پاداش خدمتی هفتاد | |
| هیچ شه را چنین وزیر نبود | هیچ مادر چنو کریم نزاد | |
| جمع شد نزد او هزار هنر | که به شادی هزار سال زیاد | |
| پدر و مادر سخاوت و جود | هر دو خوانند خواجه را داماد | |
| پیش دو دست او سجود کنند | چون مغان پیش آذر خرداد | |
| هر که او معدن کریمی جست | به در کاخ او فرو استاد | |
| آفتاب کرام خواهد کرد | لقب او خلیفه‌ی بغداد | |
| تا به مرداد گرم گردد آب | تا به دی ماه سرد گردد باد | |
| تا به وقت خزان چو دشت شود | باغهای چو بتکده‌ی نوشاد | |
| با دل شاد باد چو شیرین | دشمنش مستمند چون فرهاد | |
| روزگارش خجسته باد و بر او | مهرگان فرخ و همایون باد |