قسمت سوم

ماها دلم از وصال پر نور بکن		میلی سوی این خاطر رنجور بکن
ای یوسف وقت جنگ را دور بکن		گرگ آشتیی با من مهجور بکن

□

پیداست که سودای تو دارم ز نهان		صفرا مکن این آتش سودا بنشان
دارم سر آنکه با تو در بازم سر		گر هست سر منت سری در جنبان

□

تیغ از تو و لبیک نهانی از من		زخم از تو و تسلیم جوانی از من
گر دل دهدت که جان ستانی از من		از تو سر تیغ و جان فشانی از من

□

گر خاک ز من به اشک خون پالودن		نالید، منال کو گه آسودن
زینسان که فراق خواهدم فرسودن		بر خاک ز من سایه نخواهد بودن

□

چون زندگی آفت است جانم گم کن		چون سایه حجاب است نشانم گم کن
چون بی‌تو سر و پای جهان نیست پدید		بر زن سر غمزه و جهانم گم کن

□

خاقانی اگرچه دارد از درد نهان		جان خسته و دیده غرقه و دل بریان
اینک سوی وصل تو فرستاد ای جان		جان تحفه و دیده مژده و دل قربان

□

امروز به حالی است ز سودا دل من		ترسم نکشد بی‌تو به فردا دل من
در پای تو کشته گشت عمدا دل من		شد کار دل از دست، دریغا دل من

□

خاقانی را غم نو و درد کهن		آورد بدین یک نفس و نیم سخن
تا من به تو زنده‌ام به دل کس نکنم		چون من رفتم تو هرچه خواهی میکن

□

خاقانی اگر کسی جفا دارد خو		پاداشن او وفا کن و باز مگو
آن کن به جهانیان ز کردار نکو		گر با تو کند جهان نیازاری ازو

□

خاقانی ازین کوچه‌ی بیداد برو		تسلیم کن این غمکده را شاد برو
جانی ز فلک یافته‌ی بند تو اوست		جان را به فلک باز ده آزاد برو