قسمت سوم

دل خون شد و آتش زده دارم ز درون		پیش آرمیی چو خون که هست آتش‌گون
می آتش و خون است فرو ریزم خون		آتش به سر آتش و خون بر سر خون

□

تا گشت سر کوی مغان منزل من		حل گشت به یمن عشق هر مشکل من
بر غم چه نهم تهمت بیهوده که هست		پیمانه‌ی پر باده‌ی حسرت دل من

□

در کوی تو خاطری ندیدم محزون		زاهد از عقل شاد و عاشق ز جنون
ساقی سر گرم باده، مطرب خواهند		کل حزب بما لدیهم فرحون

□

شد باغ ز شمع گل رعنا روشن		وز مشعل لاله گشت صحرا روشن
از پرتو روی آتشین رخساری		گردید چراغ دیده‌ی ما روشن

□

تا بشنودم کاهوی شیرافکن من		ماتم زده شد چون دل بی‌مسکن من
حقا و به جان او که جان در تن من		بنشست به ماتم دل روشن من

□

تا رخت بیفکند به صحرا دل من		سرمایه زیان کرد ز سودا دل من
یک موی نماند از اجل تا دل من		القصه بطولها دریغا دل من

□

خاقانی اگر توئی ز صافی نفسان		بر گردن کس دست به سیلی مرسان
زیرا که چو بر گردن آزاد کسان		شمشیر رسد به که رسد دست خسان

□

ای روی تو محراب دل غمناکان		وی دست تو سرمایه بر سر خاکان
روزی که روند سوی جنت پاکان		جز تو که کند شفاعت بی‌باکان

□

خاقانی از اول که دمی داشت فزون		می‌بود درون پرده چون پرده درون
از مجلس خاص خاصگان است اکنون		چون خلعه درون در و چون حلقه برون

□

مجلس ز می دو ساله گردد روشن		چشم طرب از پیاله گردد روشن
پژمرده بود گل قدح بی می ناب		از آب چراغ لاله گردد روشن