حبذا قصر شمسهی ملکات
|
|
کسمان ظل آسمانهی اوست
|
مادر تاجدار کیخسرو
|
|
بردهی بزم خسروانه اوست
|
قصر بلقیس دهر بین که پری
|
|
حارس بام بالکانهی اوست
|
صفوة الدین زیبدهی عجم آنک
|
|
دهر هارون آستانهی اوست
|
شاه جبریل جان مریم نفس
|
|
که مسیح کرم زمانهی اوست
|
دهم نه زن نبی که به قدر
|
|
هشت جنت نعیم خانهی اوست
|
حاصل شش جهات هفت اقلیم
|
|
عشر انعام بیبهانهی اوست
|
این جهان قلزم سخاش گرفت
|
|
خندق آن جهان کرانهی اوست
|
تا بقا شد کبوتر حرمش
|
|
نقطهی شین عرش دانهی اوست
|
جاه خاتون عالم است چنانک
|
|
پر صدا عالم از فسانهی اوست
|
آسمان را دوال گاو زمین
|
|
از پی شیب تازیانهی اوست
|
شمع بختش جهان چنان افروخت
|
|
که فک دودی از زبانهی اوست
|
قاصد بخت اوست ماه و نجوم
|
|
زنگل قاصد روانهی اوست
|
مست خون حسود اوست قضا
|
|
هم ز قحف سرش چمانهی اوست
|
نسل شروان شهان مهین عقدی است
|
|
صفوة الدین بهین میانهی اوست
|
باد شروان به فر فرزندش
|
|
که سعود ابد نشانهی اوست
|
بخت نقش سعادتش بندد
|
|
بر ششم چرخ کان خزانهی اوست
|
دانهی گوسفند چرخ نگر
|
|
کاین معانی نشان شانهی اوست
|
بلبل مدح اوست خاقانی
|
|
هم در شکرش آشیانهی اوست
|
نه فلک در ثنای او بگریخت
|
|
که فلک بندهی یگانهی اوست
|