| نبرد دیده بسی ناز چراغ | زان که با خواب در او بهم است | |
| دیده قبله ز چراغی چکند | تاش محراب ز بدر الظلم است | |
| کاوه را چون فر افریدون یافت | چه غم کوره و سندان و دم است | |
| عیسی از معجزه برسازد رنگ | او چه محتاج به نیل و بقم است | |
| مه و مشک‌اند مهان کهتر کیست | که نه از مه ضو و نز مشک شم است | |
| این غران خصم سرانند به طبع | آری آری عدوی مشک نم است | |
| زیردستان گله بر عکس کنند | گله‌شان از پی نفی تهم است | |
| بینی آن زخم گران بر سر کوس | لرزه و دل سبکی بر علم است | |
| شکل شاگرد غلامانه مکن | گرچه این قاعده‌ی مرتسم است | |
| زانکه شاگرد غلامی نکند | عقل کاستاد سرای قدم است | |
| به ادب زی که به شمشیر ادب | عرب اقلیم ستان عجم است | |
| حرز جان ساز ادب کاین کلمه | بر سر افسر کسری رقم است | |
| نه کبوتر که امان یافت ز تیغ | به ادب خاصه‌ی بیت الحرم است | |
| ادب صحبت خلق از سر صدق | نسخت طاعت رب النسم است | |
| هم نمودار سجود صمد است | شمنان را که هوای صنم است | |
| به تنعم جهلا را مستای | که ستودن به علوم و حکم است | |
| یاد کردی به هنر جاه بس است | که ز اسباب همه مدح و ذم است | |
| شمس را خوان بره نیست شرف | شرف شمس به واو قسم است | |
| بشنو این نکته که خاقانی گفت | کو به میزان سخن یک درم است | |
| از بدان نیک حذر دار که بد | کژدم اعمی و مار اصم است |