| صبح وارم کفتابی در نهان آورده‌ام | آفتابم کز دم عیسی نشان آورده‌ام | |
| عیسیم از بیت معمور آمده وز خوان خلد | خورده قوت وزله اخوان را ز خوان آورده‌ام | |
| هین صلای خشک ای پیران تر دامن که من | هر دو قرص گرم و سرد آسمان آورده‌ام | |
| طفل زی مکتب برد نان من ز مکتب آمده | بهر پیران ز افتاب و مه دو نان آورده‌ام | |
| گر چه عیسی‌وار ازینجا بار سوزن برده‌ام | گنج قارون بین کز آنجا سو زیان آورده‌ام | |
| رفته زینسو لاشه‌ای در زیر و ز آنس بین کنون | کابلق گیتی جنیبت زیر ران آورده‌ام | |
| از نظاره موی را جانی که هر مویی مرا | طوطی گویاست کز هندوستان آورده‌ام | |
| من نه پیل آورده‌ام بس‌بس نظاره کز سفر | پیل بالا طوطی شکرفشان آورده‌ام | |
| در گشاده دیده‌ام خرگاه ترکان فلک | ماه را بسته میان خرگان سان آورده‌ام | |
| از سفر می‌آیم و در راه صید افکنده‌ام | اینت صیدی چرب پهلو کارمغان آورده‌ام | |
| گر سواران خنگ توسن در کمند افکنده‌اند | من کمند افکنده و شیر ژیان آورده‌ام | |
| چشم بد دور از من و راهم که راه آورد عشق | رهروان را سرمه‌ی چشم روان آورده‌ام | |
| بس که در بحر طلب چون صبح شست افکنده‌ام | تا در آن شست سبک صید گران آورده‌ام | |
| نقد شش روز از خزانه‌ی هفت گردون برده‌ام | گرچه در نقب افکنی چل شب کران آورده‌ام | |
| خاک پای خاک بیزان بوده‌ام تا گنج زر | کرده‌ام سود ار بهین عمری زیان آورده‌ام | |
| خاک بیزی کن که من هم خاک بیزی کرده‌ام | تا ز خاک این مایه گنج شایگان آورده‌ام | |
| دیده‌ام عشاق ریزان اشک داود از طرب | آن همه چون سبحه در یک ریسمان آورده‌ام | |
| اشک من در رقص و دل در حال و ناله در سماع | من دریده خرقه‌ی صبر و فغان آورده‌ام | |
| زردی زر شادی دلهاست من دلشاد از آنک | سکه‌ی رخ را زر شادی‌رسان آورده‌ام | |
| شمع زرد است از نهیب سر منم هم زرد لیک | زرد روئی نز نهیب سر نشان آورده‌ام |