| بامدادان نفس حیوان کرده قربان در منی | لیک قربان خواص از نفس انسان دیده‌اند | |
| با سیاهی سنگ کعبه همبر آید در شرف | سرخی سنگ منی کز خون حیوان دیده‌اند | |
| سعد ذابح بهر قربان تیغ مریخ آخته | جرم کیوانش چو سنگ مکی افسان دیده‌اند | |
| چون بره کید به مادر گوسپند چرخ را | سوی تیغ حاج پویان و غریوان دیده‌اند | |
| بی‌زبانان با زبان بی‌زبانی شکر حق | گفته وقت کشتن و حق را زباندان دیده‌اند | |
| در سه جمره بود پیش مسجد خیف اهل خوف | سنگ را کانداخته بر دیو غضبان دیده‌اند | |
| آمده در مکه و چون قدسیان بر گرد عرض | عرش را بر گرد کعبه طوف و جولان دیده‌اند | |
| پیش کعبه گشته چون باران زمین بوس از نیاز | و آسمان را در طوافش هفت دوران دیده‌اند | |
| عید ایشان کعبه وز ترتیب پنج ارکان حج | رکن پنجم هفت طوف چار ارکان دیده‌اند | |
| رفته و سعی صفا و مروه کرده چار و سه | هم بر آن ترتیب کز سادات و اعیان دیده‌اند | |
| پس برای عمره کردن سوی تنعیم آمده | هم بر آن آئین که حج را ساز و سامان دیده‌اند | |
| حاج را دیوان اعمال است وانگه عمره را | ختم اعمال و فذلک‌های دیوان دیده‌اند | |
| کعبه در دست سیاهان عرب دیده چنانک | چشمه‌ی حیوان به تاریکی گروگان دیده‌اند | |
| آنچه دیده دشمنان کعبه از مرغان به سنگ | دوستان کعبه از غوغا دو چندان دیده‌اند | |
| بهترین جایی به دست بدترین قومی گرو | مهره‌ی جاندار و اندر مغز ثعبان دیده‌اند | |
| نی ز ایزد شرم و نی از کعبه آزرم ای دریغ | جای شیران را سگان سور سکان دیده‌اند | |
| در طواف کعبه چون شوریدگان از وجد و حال | عقل را پیرانه سر در ام صبیان دیده‌اند | |
| ذات حق سلطانان و کعبه دار ملک | مصطفی را شحنه و منشور قرآن دیده‌اند | |
| چون ز راه مکه خاقانی به یثرب داد روی | پیش صدر مصطفی ثانی حسان دیده‌اند | |
| بنده خاقانی سگ تازی است بر درگاه او | بخ بخ آن تازی سگی کش پارسی خوان دیده‌اند |