| راحت از راه دل چنان برخاست | که دل اکنون ز بند جان برخاست | |
| نفسی در میان میانجی بود | آن میانجی هم از میان برخاست | |
| سایه‌ای مانده بود هم گم شد | وز همه عالمم نشان برخاست | |
| چار دیوار خانه روزن شد | بام بنشست و آستان برخاست | |
| دل خاکی به دست خون افتاد | اشک خونین دیت ستان برخاست | |
| آب شور از مژه چکید و ببست | زیر پایم نمکستان برخاست | |
| بر دل من کمان کشید فلک | لرز تیرم ز استخوان برخاست | |
| آه من دوش تیر باران کرد | ابر خونبار از آسمان برخاست | |
| غصه‌ای بر سر دلم بنشست | که بدین سر نخواهد آن برخاست | |
| آمد آن مرغ نامه آور دوست | صبح‌گاهی کز آشیان برخاست | |
| دید کز جای برنخاستمش | طیره بنشست و دل گران برخاست | |
| اژدها بود خفته بر پایم | نتوانستم آن زمان برخاست | |
| پای من زیر کوه آهن بود | کوه بر پای چون توان برخاست | |
| پای خاقانی ار گشادستی | داندی از سر جهان برخاست | |
| مار ضحاک ماند بر پایم | وز مژه گنج شایگان برخاست | |
| سوزش من چو ماهی از تابه | زین دو مار نهنگ سان برخاست | |
| چون تنورم به گاه آه زدن | کاتشین مارم از دهان برخاست | |
| در سیه خانه دل کبودی من | از سپیدی پاسبان برخاست | |
| سگ دیوانه پاسبانم شد | خوابم از چشم سیل ران برخاست | |
| سگ گزیده ز آب ترسد از آن | ترسم از آب دیدگان برخاست |