| دل صید زلف اوست به خون در نکوتر است | وان صید کان اوست نگون‌سر نکوتر است | |
| برد آب سنگ من، من از آن سنگ دربرم | عاشق چو آب و سنگ ببر در نکوتر است | |
| رنجور سینه‌ام لب و زلفش دوای من | کاین درد را بنفشه به شکر نکوتر است | |
| در چشمش آب نی و رخ از شرم خوی زده | بادم خشک خوش تر و گل، تر نکوتر است | |
| خوی بدش که بازستاند مرا ز من | آن خوی بد ز هرچه نکوتر نکوتر است | |
| در تخته‌نرد عشق فتادم به دست خوش | مهره به دست و خانه به ششدر نکوتر است | |
| امسال نوبر دل خاقانی است عشق | خوش میوه‌ای است عشق و به نوبر نکوتر است | |
| خاقانیا زر و زر ازین شعر و شعر چند | شعر ارچه کیمیاست ازو زر نکوتر است | |
| طبعت که کیمیای زر روزگار از اوست | بر صدر روزگار ثناگر نکوتر است | |
| دستور اعظم افسر دارندگان ملک | کز ظل عرش بر سرش افسر نکوتر است | |
| مختار دین نظام ممالک که رای او | از آسمان قوی‌تر و ز اختر نکوتر است | |
| راز عقول و مشکل ارواح کشف اوست | اسرار علم مطلقش از بر نکوتر است | |
| هست آفتاب دولت سلجوقیان به عدل | اکسیر گنج ملک به گوهر نکوتر است | |
| در عهد این خلف دل اسلافش از شرف | بر قبه‌ی مسیح مجاور نکوتر است | |
| مختار، گوهر آمد و اسلافش آفتاب | از آفتاب، زادن گوهر نکوتر است | |
| بر افسر ملوک نشاندش سپهر از آنک | فرزند آفتاب بر افسر نکوتر است | |
| در خطبه‌ی کرم لقبش صدر عالم است | بر مهر ملک صدر مظفر نکوتر است | |
| سنگی است حلم او که نگردد ز سیل خشم | آن سنگ در ترازوی محشر نکوتر است | |
| محضر کنم که او ظفر دین مصطفاست | عدلش پی گواهی محضر نکوتر است | |
| دین چیست عدل پس تو در عدل کوب از آنک | عدل از پی نجات تو رهبر نکوتر است |