| گشت زمین چون سفن چرخ چو کیمخت سبز | تا ز پی تیغ او قبضه کنند و قراب | |
| ذره‌ی خاک درش کار دوصد دره کرد | راند بران آفتاب بر ملکوت احتساب | |
| لاجرم از سهم آن بربط ناهید را | بندر هاوی برفت، رفت بریشم ز تاب | |
| دیده نه‌ای روز بد کان شه دین بدر وار | راند سپه در سپه سوی نشیب و عقاب | |
| بهر پلنگان دین کرد سراب از محیط | بهر نهنگان دین کرد محیط از سراب | |
| از شغب هر پلنگ شیر قضا بسته دم | وز فزغ هر نهنگ حوت فلک ریخت ناب | |
| از پی تایید او صف ملائک رسید | آخته شمشیر غیب، تاخته چون شیر غاب | |
| در عملش میر نحل نیزه کشیده چو نخل | غرقه‌ی صد نیزه خون اهل طعان و ضراب | |
| چون الف سوزنی نیزه و بنیاد کفر | چون بن سوزن به قهر کرده خراب و یباب | |
| حامل وحی آمده کامد یوم الظفر | ای ملکوت الغزاة ای ثقلین النهاب | |
| خاطر خاقانی است مدح گل مصطفی | زآن ز حقش بی‌حساب هست عطا در حساب | |
| کی شکند همتش قدر سخن پیش غیر | کی فکند جوهری دانه در در خلاب | |
| یارب ازین حبس گاه باز رهانش که هست | شروان شر البلاد خصمان شر الدواب | |
| زین گره‌ی ناحفاظ حافظ جانش تو باش | کز تو دعای غریب زود شود مستجاب |