| فلک کژروتر است از خط ترسا | مرا دارد مسلسل راهب آسا | |
| نه روح الله در این دیر است چون شد | چنین دجال فعل این دیر مینا | |
| تنم چون رشته‌ی مریم دوتا است | دلم چون سوزن عیساست یکتا | |
| من اینجا پای‌بند رشته ماندم | چو عیسی پای‌بند سوزن آنجا | |
| چرا سوزن چنین دجال چشم است | که اندر جیب عیسی یافت ماوا | |
| لباس راهبان پوشیده روزم | چو راهب زان برآرم هر شب آوا | |
| به صور صبح گاهی برشکافم | صلیب روزن این بام خضرا | |
| شده است از آه دریا جوشش من | تیمم گاه عیسی قعر دریا | |
| به من نامشفقند آباء علوی | چو عیسی زان ابا کردم ز آبا | |
| مرا از اختر دانش چه حاصل | که من تاریک او رخشنده اجزا | |
| چه راحت مرغ عیسی را ز عیسی | که همسایه است با خورشید عذرا | |
| گر آن کیخسرو ایران و تور است | چرا بیژن شد اندر چاه یلدا | |
| چرا عیسی طبیب مرغ خود نیست | که اکمه را تواند کرد بینا | |
| نتیجه دختر طبعم چو عیسی است | که بر پاکی مادر هست گویا | |
| سخن بر بکر طبع من گواه است | چو بر اعجاز مریم نخل خرما | |
| چو من ناورد پانصد سال هجرت | دروغی نیست ها برهان من ها | |
| برآرم زاین دل چون خان زنبور | چو زنبوران خون آلوده غوغا | |
| زبان روغنینم زآتش آه | بسوزد چون دل قندیل ترسا | |
| چو قندیلم برآویزند و سوزند | سه زنجیرم نهادستند اعدا | |
| چو مریم سرفکنده، ریزم از طعن | سرشکی چون دم عیسی مصفی |