| که برد به نزد شاهان ز من گدا پیامی | که به کوی می فروشان دو هزار جم به جامی | |
| شده‌ام خراب و بدنام و هنوز امیدوارم | که به همت عزیزان برسم به نیک نامی | |
| تو که کیمیافروشی نظری به قلب ما کن | که بضاعتی نداریم و فکنده‌ایم دامی | |
| عجب از وفای جانان که عنایتی نفرمود | نه به نامه پیامی نه به خامه سلامی | |
| اگر این شراب خام است اگر آن حریف پخته | به هزار بار بهتر ز هزار پخته خامی | |
| ز رهم میفکن ای شیخ به دانه‌های تسبیح | که چو مرغ زیرک افتد نفتد به هیچ دامی | |
| سر خدمت تو دارم بخرم به لطف و مفروش | که چو بنده کمتر افتد به مبارکی غلامی | |
| به کجا برم شکایت به که گویم این حکایت | که لبت حیات ما بود و نداشتی دوامی | |
| بگشای تیر مژگان و بریز خون حافظ | که چنان کشنده‌ای را نکند کس انتقامی |