سبت سلمی بصدغیها فادی

سبت سلمی بصدغیها فادی و روحی کل یوم لی ینادی
نگارا بر من بی‌دل ببخشای و واصلنی علی رغم الاعادی
حبیبا در غم سودای عشقت توکلنا علی رب العباد
امن انکرتنی عن عشق سلمی تزاول آن روی نهکو بوادی
که همچون مت به بوتن دل و ای ره غریق العشق فی بحر الوداد
به پی ماچان غرامت بسپریمن غرت یک وی روشتی از امادی
غم این دل بواتت خورد ناچار و غر نه او بنی آنچت نشادی
دل حافظ شد اندر چین زلفت بلیل مظلم و الله هادی