| بگفتا:«رو سوی شاه جهاندار! | حق خدمتگزاری را به جای آر! | |
| بگو بر دل جز این بندی ندارم | که پیش دیده، فرزندی ندارم | |
| سرافرازی فزا زین احترام‌ام | که آید زیر فرمان، این غلام‌ام! | |
| به برجم اختر تابنده باشد | مرا فرزند و شه را بنده باشد» | |
| چو شاه این نکته‌ی سنجیده بشنید | ز بذل التماسش سر نپیچید | |
| اجازت داد حالی تا خریدش | ز مهر دل به فرزندی گزیدش | |
| به سوی خانه بردش خرم و شاد | زلیخا شد ز بند محنت آزاد | |
| که: بودم خفته‌ای بر بستر مرگ | خلیده در رگ جان نشتر مرگ | |
| درآمد ناگهان خضر از در من | به آب زندگی شد یاور من | |
| بحمد الله که دولت یاری‌ام کرد | زمانه ترک جان آزاری‌ام کرد | |
| جمادی چند دادم جان خریدم | بنامیزد! عجب ارزان خریدم |