| چرخ کحلی سلب ازرق‌پوش | همچو ابنای زمان زرق‌فروش | |
| سبحه‌ی عقد ثریا در دست | خواست بر گوهر این سبحه، شکست | |
| گفتم این رشته‌ی گوهر به کفت | که بود نقد بلورین صدفت، | |
| گرچه بس لامع و نورافشان است، | نور این سبحه دو صد چندان است | |
| نور آن روی زمین را بگرفت | نور این کشور دین را بگرفت | |
| نور آن چشم جهان روشن کرد | نور این دیده‌ی جان روشن کرد | |
| گرچه آن گوهر بحر کهن است، | این نور آیین در درج سخن است | |
| گرچه در سلک زمان آن پیش است، | چون درآری به شمار این بیش است | |
| گرچه آن را نرسد دست کسی، | بهره‌ور گردد ازین دست بسی | |
| گرچه آن هموطن ماه و خورست | این به خورشید ازل راهبرست |