| هر دو شادان همچو جان و تن به هم | هر دو خرم چون گل و سوسن به هم | |
| صحبتی ز آویزش اغیار دور | راحتی ز آمیزش تیمار دور | |
| نی ملامت‌پیشه با ایشان به جنگ | نی نفاق‌اندیشه با ایشان دو رنگ | |
| گل در آغوش و، خراش خار نی | گنج در پهلو و، رنج مار نی | |
| هر زمان در مرغزاری کرده خواب | هر نفس از چشمه‌ساری خورده آب | |
| گاه با بلبل به گفتار آمده | گاه با طوطی شکرخوار آمده | |
| گاه با طاووس در جولانگری | گاه در رفتار با کبک دری | |
| قصه کوته، دل پر از عیش و طرب | هر دو می‌بردند روز خود به شب | |
| خود چه ز آن بهتر که باشد با تو یار | در میان و عیب‌جویان بر کنار | |
| در کنار تو به جز مقصود نی | مانع مقصود تو موجود نی |