| هرکس این اعتقاد شد مقدور | همه اجزای او بگیرد نور | |
| نور معنی اگر نفوذ کند | کشف راز نهفته زود کند | |
| در دل ما جزین امانی نیست | زانکه ایمان مایمانی نیست | |
| نه به ایمان کشید سوی یمن؟ | خرقه‌ی مصطفی اویس قرن | |
| حامل خرقه آن دو صاحب حال | که ازیشان رسید دین به کمال | |
| گر چه آن گل به خار بنهفتند | زان تفرج چو غنچه بشکفتند | |
| دل او با گمان چو یار نبود | دیدن صورتش به کار نبود | |
| روستایی نبود و در ده شد | رز خالص به امتحان به شد | |
| امتحان دید و غیب‌گویی کرد | طلب خرقه‌ی دو تویی کرد | |
| تیر ایمان چو بر نشان آمد | خرقه و خرده در میان آمد | |
| یمنی صاحب سعادت شد | مدنی را یقین زیادت شد | |
| گر چه در عهد اقالت آوردند | حالشان گفت و حالت آوردند | |
| قاصد و مقصد این چنین باید | هر کرا کشف سر دین باید | |
| خرقه پوشی، تو در چنین کس پوش | ورنه در خرقه کش سر و مخروش | |
| چون تو قاضی شدی، مریدان دزد | خرقه‌ها رفت و نیست منت و مزد | |
| میکشی خلق را به بیخردی | چه توان کرد چون طبیب بدی؟ | |
| نه به هر خاطر این نزول کند | قابلی جوی، تا قبول کند | |
| آنکه در خورد صحبتست و حضور | مکن او را به خدمت از خود دور | |
| وآنچه ارباب خدمتند و قیام | هر یکی را نگاه دار مقام | |
| وانکه لایق بود به خلوت و صوم | مهل او را دگر به صحبت قوم |