| بار صد کس به تن فرو گیرد | آتش دوزخ اندرو گیرد | |
| دل مظلوم در دعای بدش | جان محکوم منکر خردش | |
| در دل او ز هر طرف قلاب | بسته بر وی ز بیم دلها خواب | |
| سالها کار این و آن سازد | که زمانی به خود نپردازد | |
| نتواند دمی نشستن شاد | نکند مرگ و آخرت را یاد | |
| دست منصب گرفته گوش او را | حب دنیا ربوده هوش او را | |
| روز و شب هم چو باز دوخته چشم | شده با بینش و حضور به خشم | |
| غافل و خط آگهان در مشت | که بخواهند ناگهانش کشت | |
| عالمی گم شود درین سر و کار | تا ازیشان یکی رسد به کنار |