خدا را کم نشین با خرقه پوشان | رخ از رندان بیسامان مپوشان | |
در این خرقه بسی آلودگی هست | خوشا وقت قبای می فروشان | |
در این صوفی وشان دردی ندیدم | که صافی باد عیش دردنوشان | |
تو نازک طبعی و طاقت نیاری | گرانیهای مشتی دلق پوشان | |
چو مستم کردهای مستور منشین | چو نوشم دادهای زهرم منوشان | |
بیا و از غبن این سالوسیان بین | صراحی خون دل و بربط خروشان | |
ز دلگرمی حافظ بر حذر باش | که دارد سینهای چون دیگ جوشان |