| گر چه ما بندگان پادشهیم | پادشاهان ملک صبحگهیم | |
| گنج در آستین و کیسه تهی | جام گیتی نما و خاک رهیم | |
| هوشیار حضور و مست غرور | بحر توحید و غرقه گنهیم | |
| شاهد بخت چون کرشمه کند | ماش آیینه رخ چو مهیم | |
| شاه بیدار بخت را هر شب | ما نگهبان افسر و کلهیم | |
| گو غنیمت شمار صحبت ما | که تو در خواب و ما به دیده گهیم | |
| شاه منصور واقف است که ما | روی همت به هر کجا که نهیم | |
| دشمنان را ز خون کفن سازیم | دوستان را قبای فتح دهیم | |
| رنگ تزویر پیش ما نبود | شیر سرخیم و افعی سیهیم | |
| وام حافظ بگو که بازدهند | کرده‌ای اعتراف و ما گوهیم |