| اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول | رسد به دولت وصل تو کار من به اصول | |
| قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا | فراغ برده ز من آن دو جادوی مکحول | |
| چو بر در تو من بی‌نوای بی زر و زور | به هیچ باب ندارم ره خروج و دخول | |
| کجا روم چه کنم چاره از کجا جویم | که گشته‌ام ز غم و جور روزگار ملول | |
| من شکسته بدحال زندگی یابم | در آن زمان که به تیغ غمت شوم مقتول | |
| خرابتر ز دل من غم تو جای نیافت | که ساخت در دل تنگم قرارگاه نزول | |
| دل از جواهر مهرت چو صیقلی دارد | بود ز زنگ حوادث هر آینه مصقول | |
| چه جرم کرده‌ام ای جان و دل به حضرت تو | که طاعت من بی‌دل نمی‌شود مقبول | |
| به درد عشق بساز و خموش کن حافظ | رموز عشق مکن فاش پیش اهل عقول |