ابیات پراکنده از مثنوی بحر متقارب

به خنیاگری نغز آورد روی که: چیزی که دل خوش کند، آن بگوی

به چشم دلت دید باید جهان که چشم سر تو نبیند نهان

بدین آشکارت ببین آشکار نهانیت را بر نهانی گمار