| به تنگ همچو شرر از بقای خویشتنم | تمام چشم ز شوق فنای خویشتنم | |
| ره گریز نبسته است هیچ کس بر من | اسیر بند گران وفای خویشتنم | |
| چرا ز غیر شکایت کنم، که همچو حباب | همیشه خانه خراب هوای خویشتنم | |
| سفینه در عرق شرم من توان انداخت | ز بس که منفعل از کرده‌های خویشتنم | |
| ز دستگیری مردم بریده‌ام پیوند | امیدوار به دست دعای خویشتنم | |
| ز بند خصم به تدبیر می‌توان جستن | مرا چه چاره، که زنجیر پای خویشتنم | |
| به اعتبار جهان نیست قدر من صائب | عزیز مصر وجود از نوای خویشتنم |