دایم ز خود سفر چو شرر میکنیم ما | نقد حیات صرف سفر میکنیم ما | |
سالی دو عید مردم هشیار میکنند | در هر پیاله عید دگر میکنیم ما | |
در پاکی گهر ز صدف دست بردهایم | آبی که میخوریم گهر میکنیم ما | |
چون گردباد، نیش دو صد خار میخوریم | گر جامه از غبار به بر میکنیم ما | |
وا میکنیم غنچهی دل را به زور آه | خون در دل نسیم سحر میکنیم ما | |
از رخنهی دل است، رهی گر به دوست هست | زین راه اختیار سفر میکنیم ما | |
صائب فریب نعمت الوان نمیخوریم | روزی خود ز خون جگر میکنیم ما |