فغان ز جغد جنگ و مرغوای او
|
|
که تا ابد بریده باد نای او
|
بریده باد نای او و تا ابد
|
|
گسسته و شکسته پر و پای او
|
ز من بریده یار آشنای من
|
|
کز او بریده باد آشنای او
|
چه باشد از بلای جنگ صعبتر؟
|
|
که کس امان نیابد از بلای او
|
شراب او ز خون مرد رنجبر
|
|
وز استخوان کارگر، غذای او
|
همی زند صلای مرگ و نیست کس
|
|
که جان برد ز صدمت صلای او
|
همی دهد ندای خوف و میرسد
|
|
به هر دلی مهابت ندای او
|
همی تند چو دیوپای در جهان
|
|
به هر طرف کشیده تارهای او
|
چو خیل مور گرد پارهی شکر
|
|
فتد به جان آدمی عنای او
|
به هر زمین که باد جنگ بروزد
|
|
به حلقها گره شود هوای او
|
به رزمگه خدای جنگ بگذرد
|
|
چو چشم شیر لعلگون قبای او
|
به هر زمین که بگذرد، بگسترد
|
|
نهیب مرگ و درد ویل و وای او
|
جهانخواران گنجبر به جنگ بر
|
|
مسلطاند و رنج و ابتلای او
|
ز غول جنگ و جنگبارگی بتر
|
|
سرشت جنگباره و بقای او
|
به خاک مشرق از چه رو زنند ره
|
|
جهانخواران غرب و اولیای او؟
|
به نان ارزنت بساز و کن حذر
|
|
ز گندم و جو و مس و طلای او
|
به سان که که سوی کهربا رود
|
|
رود زر تو سوی کیمیای او
|
نه دوستیش خواهم و نه دشمنی
|
|
نه ترسم از غرور و کبریای او
|
همه فریب و حیلت است و رهزنی
|
|
مخور فریب جاه و اعتلای او
|
غنای اوست اشک چشم رنجبر
|
|
مبین به چشم ساده در غنای او
|