دریغ و درد کز بیداد گردون | شد از بزم احبا میر ممن | |
ازین ویرانه منزل رخت بربست | به سوی باغ طوبی میر ممن | |
گرفتش دل ازین دیر پرآشوب | به جنت کرد ماوا میر ممن | |
دلش از هر غمی آسود، چون یافت | به گلزار جنان جا میر ممن | |
غرض از بزم دنیا چون شتابان | روان شد سوی عقبی میر ممن | |
به تاریخش رقم زد کلک هاتف | که رفت از بزم دنیا میر ممن |