| نسیمی به دل می‌خورد روح‌پرور | نسیمی دلاویز چون بوی دلبر | |
| نسیمی چو انفاس عیسی مقدس | نسیمی چو دامان مریم مطهر | |
| نسیمی همه نفخه‌ی مشک سارا | نسیمی همه نشاه‌ی خمر احمر | |
| نسیمی در آن نگهت مهر پنهان | نسیمی در آن لذت وصل مضمر | |
| نسیمی از آن جیب جان دامن دل | پر از عنبر اشهب و مشک اذفر | |
| چه باد است حیرانم این باد دلکش | که عطر عبیر آرد و بوی عنبر | |
| نسیم بهار است گویا که خیزد | ز روی گل تازه و سنبل تر | |
| نسیمی است شب‌ها به گلشن غنوده | ز گل کرده بالین و از سبزه بستر | |
| بر اندام او سوده ریحان و سنبل | در آغوش او بوده نسرین و عنبر | |
| غلط کردم از طرف بستان نیاید | نسیمی چنین جان‌فزا و معطر | |
| نسیم ریاض جنان است گویی | که رضوان به دست صبا داده مجمر | |
| نسیم بهشت است و دارد نشان‌ها | ز تفریح تسنیم و ترویح کوثر | |
| که از روی غلمان گشوده است برقع | که از فرق حوران ربوده است معجر | |
| ز گیسوی حوران و زلفین غلمان | بدین سان وزد مشکبیز و معنبر | |
| خطا گفتم از باغ جنت نیاید | نسیمی چنان دلکش و روح‌پرور | |
| نسیمی است از باغ الطاف صاحب | نکو ذات و نیک‌اختر و نیک‌محضر | |
| چراغ دل روشن اهل معنی | فروغ شبستان اهل دل آذر | |
| محیط فضایل که دریای فکرش | کران تا کران است لبریز گوهر | |
| سپهر معالی که بر اوج قدرش | هزاران چو مهر است تابنده اختر | |
| مدار مناقب جهان مکارم | که افلاک عز و شرف راست محور |