بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنید
|
|
از یار آشنا سخن آشنا شنید
|
ای شاه حسن چشم به حال گدا فکن
|
|
کاین گوش بس حکایت شاه و گدا شنید
|
خوش میکنم به باده مشکین مشام جان
|
|
کز دلق پوش صومعه بوی ریا شنید
|
سر خدا که عارف سالک به کس نگفت
|
|
در حیرتم که باده فروش از کجا شنید
|
یا رب کجاست محرم رازی که یک زمان
|
|
دل شرح آن دهد که چه گفت و چهها شنید
|
اینش سزا نبود دل حق گزار من
|
|
کز غمگسار خود سخن ناسزا شنید
|
محروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد
|
|
از گلشن زمانه که بوی وفا شنید
|
ساقی بیا که عشق ندا میکند بلند
|
|
کان کس که گفت قصه ما هم ز ما شنید
|
ما باده زیر خرقه نه امروز میخوریم
|
|
صد بار پیر میکده این ماجرا شنید
|
ما می به بانگ چنگ نه امروز میکشیم
|
|
بس دور شد که گنبد چرخ این صدا شنید
|
پند حکیم محض صواب است و عین خیر
|
|
فرخنده آن کسی که به سمع رضا شنید
|
حافظ وظیفه تو دعا گفتن است و بس
|
|
دربند آن مباش که نشنید یا شنید
|