آن غریبان منزل دنیی
|
|
آن عزیزان جنتالماوی
|
محرمان سراچهی قدسی
|
|
لوح خوانان سر نه کرسی
|
سالکان طریقهی علیا
|
|
راهداران جادهی سفلا
|
زنده جانان مرده در غم یار
|
|
مست حالان جان و دل هشیار
|
پادشاهان تخت روحانی
|
|
غوطهخواران بحر نورانی
|
شاهبازان در قفس مانده
|
|
پیش بینان بازپس مانده
|
از حدود وجود گم گشته
|
|
وز عقول و نفوس بگذشته
|
به کسی شان، ز دوست پروا، نه
|
|
سوخته، چون ز شمع، پروانه
|
همچو پروانه ز اشتیاق رخش
|
|
خویشتن را فگنده در آتش
|
در ره دوست پا ز سر کرده
|
|
ابجد عشق را ز بر کرده
|
چون ز کتاب دهر جیفه شده
|
|
بر سریر صفا خلیفه شده
|
یار خود دیده در پس پرده
|
|
تن به جان مانده، جان فدا کرده
|
می نخورده شده به بویی مست
|
|
دوست نادیده دل بداده ز دست
|
بر ره یار منتظر مانده
|
|
نمک شوق بر دل افشانده
|
بار محنت کشیده چون ایوب
|
|
زهر فرقت چشیده چون یعقوب
|
نظر جان ز جسم بگسسته
|
|
صدق «میعاد» باز دانسته
|
کرده از جان بسوی کوش چوروی
|
|
«لیس فی جبتی سوی الله» گوی
|
جان «اناالحق» زنان و تن بردار
|
|
فارغ از جنت و گذشته ز نار
|
علم اتحاد بر بسته
|
|
لشکر خشم و آز بشکسته
|
بن و بیخ خیال برکنده
|
|
گشته آزاد و هم چنان بنده
|