| منم یارا بدین سان اوفتاده | دلم را سوز در جان اوفتاده | |
| غم چندین پریشان حال امروز | درین طبع پریشان اوفتاده | |
| چو بسته زیر پای پیل ملکی | به دست این عوانان اوفتاده | |
| نهاده دین به یک سو و زهر سو | چو کافر در مسلمان اوفتاده | |
| ببین در نان خلق این کژدمان را | چو اندر گوشت کرمان اوفتاده | |
| عوانان اندرو گویی سگانند | به سال قحط در نان اوفتاده | |
| همه در آرزوی مال و جاهند | به چاه اندر چو کوران اوفتاده | |
| شکم پر کرده از خمر و درین خاک | همه در گل چو مستان اوفتاده | |
| تو ای بیچاره آنگه نان خوری سیر | که از جوعی بدین سان اوفتاده، | |
| که بینی از دهان ملک بیرون | سگان را همچو دندان اوفتاده | |
| به جای عنبر و مشکش کنون هست | گزنده در گریبان اوفتاده، | |
| توانگر کز پی درویش دایم | زرش بودی ز دامان اوفتاده | |
| ازین جامه کنان کون برهنه | که بادا سگ در ایشان اوفتاده، | |
| بسی مردم ز سرما بر زمین‌اند | چو برف اندر زمستان اوفتاده | |
| دریغا مکنت چندین توانگر | به دست این گدایان اوفتاده | |
| از انگشت سلیمان رفته خاتم | ولی در دست دیوان اوفتاده | |
| زنان را گوی در میدان و چوگان | ز دست مرد میدان اوفتاده | |
| چو مرغان آمده در دام صیاد | چو دانه پیش مرغان اوفتاده | |
| به عهد این سگان از بی‌شبانی ست | رمه در دست سرحان اوفتاده | |
| رعیت گوسپنداند، این سگان گرگ | همه در گوسپندان اوفتاده |