| یادگیر این پند موزون را که اندر نظم اوست | بیتها بحر معانی، لفظها گنج گهر | |
| چون تو مقبل پادشاهی را ز وعظ و زجر هست | این قدر کافی که بسیار است در دنیا عبر | |
| من نیم شاعر که مدح کس کنم، مر شاه را | از برای حق نعمت پند دادم این قدر | |
| خیر و شر کس نگفتم از هوای طبع و نفس | مدح و ذم کس نکردم از برای سیم و زر | |
| ما که اندر پایگاه فقر دستی یافتیم | گاو از ما به که گردون را فرود آریم سر | |
| تا گه خشم و رضا آید ز مردم نیک و بد | تا که از عقل و هوا آید ز مردم خیر و شر، | |
| هر کجا باشی ز بهر دفع تیغ دشمنان | باد شمشیر تو پیش دوستان تو سپر | |
| همچو آثار سلف ای پادشاهان را خلف | قول و فعلت دلپذیر و حل و عقدت معتبر |