| هتک استار مسلمانان چنین تا کی کنند | ظالمان خانه‌سوز و کافران پرده در | |
| از جفای ظالمان و گرم و سرد روزگار | یک جهان مظلوم را لب خشک نانی دیده‌تر | |
| اشکم گور است و پهلوی لحد بر پشت خاک | گر کسی خواهد که اندر مامنی سازد مقر | |
| چون نزول عیسی اندر عهد ما ناممکن است | عدل غازان است ما را همچو مهدی منتظر | |
| عدل تو درشان ما دولت بود درشان تو | در شود روزی چو در حلق صدف افتد مطر | |
| دست لطفی بر سر این یک جهان بیچاره‌دار | کاین نماند پایدار آنگه که عمر آید بسر | |
| از برای مال حاجت نیست شاهان را به ظلم | و از برای بار حاجت نیست عیسی را به خر | |
| نام ظالم بد بود امروز و فردا حال او | آن نکرده نیک با کس جایش از حالش بتر | |
| چون مگس در شهد مظلوم اندر آویزد بدو | اندر آن روزی که از فرزند بگریزد پدر | |
| محکمه آن وقت محشر باشد و محضر ملک | ذوالجلال آن روز قاضی باشد و زندان سقر | |
| با شما بودند چندین ملک جویان همنشین | وز شما بودند چندین پادشاهان پیشتر | |
| حرف گیرانی که خط ظلمشان بودی روان | ملکشان ناگاه چون اعراب شد زیر و زبر | |
| هر یکی مردند و جز حسرت نبردند از جهان | هست عقبی منزل و دنیا ره و ما رهگذر | |
| تو بمان شادان و باقی زندگان را مرده دان | هر که او وقتی بمیرد این دمش مرده شمر | |
| روز دولت را اگر باشد هزاران آفتاب | شب شمر هر گه که مظلومی بنالد در سحر | |
| بخت و دولت یافتی نیکی کن ای مقبل که نیست | ملک دنیا بی‌زوال و کار دولت بی‌غیر | |
| عدل کن امروز تا باشد مقر تو بهشت | اندر آن روزی که گوید آدمی این المفر | |
| ای شهنشاهی که افزونی ز افریدون به ملک | وی جهانداری که از قارون به مالی بیشتر، | |
| سیف فرغانی نصیحت کرد و حالی بازگفت | باد پند و شعر او در طبع پاکت کارگر | |
| سود دارد پند اگر چه اندرو تلخی بود | خوش بود در کام اگر چه بی‌نمک باشد شکر |