| گر ماه با رخ تو کند دعوی جمال | ای یافته ز روی تو زیب و فر آفتاب! | |
| بهر جوابش این همه رو بوده چون سپر | بینی همه زبان شده چون خنجر آفتاب | |
| گر بحر ژرف حسن تو موجی بر آورد | چون ابر از آب لطف تو گردد تر آفتاب | |
| گر آسمان به مایه شود کمتر از زمین | ور از زحل به پایه شود برتر آفتاب، | |
| جویای کوی تو ننهد پای بر فلک | مشتاق روی تو ننهد دل بر آفتاب | |
| ای عود سوز مهر تو دلهای عاشقان | از نور مهر تست در آن مجمر آفتاب ... |