| جان تو از بحر وصلم آب نیابد | تا جگرت خون وخون کنم جگرت را | |
| گر تو بر این اوج چون فرشته برآیی | جمله ببینند از آسمان گذرت را | |
| تا به نشان قبول مات رساند | بر سر تیر نیاز بند پرت را | |
| رو قدم همت از دوکون برون نه | بیخ برآور ازین و آن شجرت را | |
| ورنه چو شاخ درخت از کف هر کس | سنگ خور ار میوه‌ای بود زهرت را | |
| زنده شود مرده از مساس تو گر تو | ذبح به تیغ فنا کنی بقرت را | |
| قصر ملوک است جسم تو و معانی‌ست | این همه دیوارهای پر صورت را | |
| دفتر اسرار حکمتی و یدالله | جلد تو کرده‌ست جسم مختصرت را | |
| مریم بکر است روح تو به طهارت | ای مدد از جان دم مسیح اثرت را | |
| در شکم مادر ضمیر چو خواهم | عیسی انجیل خوان کنم پسرت را | |
| کعبه‌ی زوار فیض مایی و از عشق | یمن یمین‌الله است هر حجرت را | |
| چون حرم قدس عشق ماست مقامت | زمزم مکه است تشنه آبخورت را | |
| و از اثر حکم بارقات تجلی | فعل یکی دان بصیرت و بصرت را | |
| تا ز تو باقی‌ست ذره‌ای، نبود امن | منزل پر خوف و راه پر خطرت را | |
| چون تو زهستی خویش وانرهی سیف | زشت شمر خوب و عیب دان هنرت را |