| چون تو را میل و مرا از تو شکیبایی نیست؟! | صبر خواهم که کنم لیک توانایی نیست | |
| مر تو را نیست به من میل و شکیبایی هست | بنده را هست به تو میل و شکیبایی نیست | |
| چه بود سود از آن عمر که بی‌دوست رود | چه بود فایده از چشم چو بینایی نیست | |
| بر سر کوی تو در قید وفای خویشم | ورنه نارفتنم ای دوست ز بی‌پایی نیست | |
| من سگ کویم و هر جای مرا ماوایی است | بودنم بر در این خانه ز بی جایی نیست | |
| گفتی از اهل زمان نیست وفایی کس را | بنده را هست ولیکن چو تو فرمایی نیست | |
| دل رهایی طلبد از تو به هر روی که هست | ور چه داند که چو روی تو به زیبایی نیست | |
| در چو در بحر بود چون تو نباشد صافی | گل چو بر شاخ بود چون تو به رعنایی نیست | |
| سیف فرغانی هر روز بیاید بر تو | دولت آنکه تو یک شب بر او آیی نیست |