| گه احرام، روز عید قربان | سخن میگفت با خود کعبه، زینسان | |
| که من، مرآت نور ذوالجلالم | عروس پرده‌ی بزم وصالم | |
| مرا دست خلیل الله برافراشت | خداوندم عزیز و نامور داشت | |
| نباشد هیچ اندر خطه‌ی خاک | مکانی همچو من، فرخنده و پاک | |
| چو بزم من، بساط روشنی نیست | چو ملک من، سرای ایمنی نیست | |
| بسی سرگشته‌ی اخلاص داریم | بسی قربانیان خاص داریم | |
| اساس کشور ارشاد، از ماست | بنای شوق را، بنیاد از ماست | |
| چراغ این همه پروانه، مائیم | خداوند جهان را خانه، مائیم | |
| پرستشگاه ماه و اختر، اینجاست | حقیقت را کتاب و دفتر، اینجاست | |
| در اینجا، بس شهان افسر نهادند | بسی گردن فرازان، سر نهادند | |
| بسی گوهر، ز بام آویختندم | بسی گنجینه، در پا ریختندم | |
| بصورت، قبله‌ی آزادگانیم | بمعنی، حامی افتادگانیم | |
| کتاب عشق را، جز یک ورق نیست | در آن هم، نکته‌ای جز نام حق نیست | |
| مقدس همتی، کاین بارگه ساخت | مبارک نیتی، کاین کار پرداخت | |
| درین درگاه، هر سنگ و گل و کاه | خدا را سجده آرد، گاه و بیگاه | |
| «انا الحق» میزنند اینجا، در و بام | ستایش می‌کنند، اجسام و اجرام | |
| در اینجا، عرشیان تسبیح خوانند | سخن گویان معنی، بی زبانند | |
| بلندی را، کمال از درگه ماست | پر روح‌الامین، فرش ره ماست | |
| در اینجا، رخصت تیغ آختن نیست | کسی را دست بر کس تاختن نیست | |
| نه دام است اندرین جانب، نه صیاد | شکار آسوده است و طائر آزاد |