| کرد از انبار و از مخزن گذر | نه اثر از خشک دید و نه ز تر | |
| چشم طوطی چون ببازرگان فتاد | بانگ زد کای خواجه صبحت خیر باد | |
| گفت آب این غرقه را از سر گذشت | کار من، دیگر ز خیر و شر گذشت | |
| سودم آخر دود شد، سرمایه خاک | خانه مانند کف دست است پاک | |
| فرشها کو، کیسه‌های زر کجاست | گفت خامش کیسه‌ی شکر بجاست | |
| گفت دیشب در سرای ما که بود | گفت شخصی آمد اما رفت زود | |
| گفت دستار مرا بر سر نداشت | گفت من دیدم که شکر بر نداشت | |
| گفت مهر و بدره از جیبم که برد | گفت کس یکذره زین شکر نخورد | |
| زانچه گفتی، نکته‌ها آموختم | چشم روشن بین بهر سو دوختم | |
| هر کجا کردم نگاه از پیش و پس | کاله، این انبان شکر بود و بس | |
| پیش ما، ای خواجه، شکر پر بهاست | تا چه چیز ارزنده، در نزد شماست |