| بصحرا، سرود اینچنین خارکن | که از کندن خار، کس خوار نیست | |
| جوانی و تدبیر و نیروت هست | بدست تو، این کارها کار نیست | |
| به بیداری و هوشیاری گرای | چو دیدی که بخت تو بیدار نیست | |
| چو بفروختی، از که خواهی خرید | متاع جوانی ببازار نیست | |
| جوانی، گه کار و شایستگی است | گه خودپسندی و پندار نیست | |
| نبایست بر خیره از پا فتاد | چو جان خسته و جسم بیمار نیست | |
| همین بس که از پا نیفتاده‌ای | بس افتادگان را پرستار نیست | |
| مپیچ از ره راست، بر راه کج | چو در هست، حاجت بدیوار نیست | |
| ز بازوی خود، خواه برگ و نوا | ترا برگ و توشی در انبار نیست | |
| همی دانه و خوشه خروار شد | ز آغاز، هر خوشه خروار نیست | |
| قوی پنجه‌ای، تیشه محکم بزن | هنرمند مردم، سبکسار نیست | |
| زر وقت، باید به کار آزمود | کازین بهترش، هیچ معیار نیست | |
| غنیمت شمر، جز حقیقت مجوی | که باری است فرصت، دگر بار نیست | |
| همی ناله کردی، ولی بی ثمر | کس این ناله‌ها را خریدار نیست | |
| چو شب، هستی و صبحدم نیستی است | شکایت ز هستی، سزاوار نیست | |
| کنند از تو در کار دل، باز پرس | درین خانه، کس جز تو معمار نیست | |
| نشد جامه‌ی عجب، جان را قبا | درین جامه، پود ار بود، تار نیست | |
| درین دکه، سود و زیان با همند | کس از هر زیانی، زیانکار نیست | |
| گهی کم بدست اوفتد، گه فزون | بساز، ار درم هست و دینار نیست | |
| مگوی از گرفتاری خویشتن | ببین کیست آنکو گرفتار نیست |