| گفت دیوار قصر پادشهی | که بلندی، مرا سزاوار است | |
| هر که مانند من سرافرازد | پایدار و بلند مقدار است | |
| فرخم زان سبب که سایه‌ی من | جای آسایش جهاندار است | |
| نقش بام و درم ز سیم و زر است | پرده‌ام از حریر گلنار است | |
| در پناه من ایمن است ز رنج | شاه، گر خفته یا که بیدار است | |
| سوی من، دزد ره نیابد از آنک | تا کمند افکند گرفتار است | |
| همگی بر در منند گدای | هر چه میر و وزیر و سالار است | |
| قفل سیمم بنزد سیمگر است | پرده‌ی اطلسم ببازار است | |
| با منش هیچ حیله در نگرفت | گرچه شبگرد چرخ، غدار است | |
| باد و برفم بسی بخست و هنوز | قوت و استقامتم یار است | |
| من ز تدبیر خود بلند شدم | هر که کوته نظر بود خوار است | |
| نیکبخت آنکه نیتش نیکوست | نیکنام آنکه نیک رفتار است | |
| قرنها رفت و هیچ خم نشدم | گر چه دائم بپشت من بار است | |
| اثر من بجای خواهد ماند | زانکه محکم‌ترین آثار است | |
| پایه گفت اینقدر بخویش مناز | در و دیوار و بام، بسیار است | |
| اندر آنجا که کار باید کرد | چه فضیلت برای گفتار است | |
| نشنیدی که مردم هنری | هنر و فضل را خریدار است | |
| معرفت هر چه هست در معنی است | نه درین صورت پدیدار است | |
| گرچه فرخنده است مرغ همای | چونکه افتاد و مرد، مردار است | |
| از تو، کار تو پیشرفت نکرد | نکته‌ی دیگری درین کار است |