| بعد از این بازست ما را چشم و گوش | کم نخواهد داد چرخ کم فروش | |
| فیل گفت این راه مشکل واگذار | کار خود میکن، ترا با ما چکار | |
| گر شوی یک لحظه با من همسفر | هم در آن یک لحظه پیش آید خطر | |
| گر بیائی یک سفر ما را ز پی | در سر و ساقت نه رگ ماند، نه پی | |
| من بهر گامی که بنهادم بخاک | صد هزاران چون ترا کردم هلاک | |
| من چه میدانم ملخ یا مور بود | هر چه بود، از آتش ما گشت دود | |
| همعنان من شدن، کار تو نیست | توشه‌ی این راه در بار تو نیست | |
| در خیال آنکه کاری میکنی | خویش را گرد و غباری میکنی | |
| ضعف خود گر سنجی و نیروی من | نگروی تا پای داری سوی من | |
| لانه نزدیک است، از من دور شو | پیلی از موران نیاید، مور شو | |
| حلقه بهر دام خودبینی مساز | آنچه بردستی، بنادانی مباز | |
| من نمی‌بینم ترا در زیر پای | تا توانی زیر پای من میای | |
| فیل را آن مور از دنبال رفت | هر که رفت از ره، بدین منوال رفت | |
| ناگهان افتاد زیر پای پیل | هم کثیر از دست داد و هم قلیل | |
| روح بی پندار، زر بی غش است | آتشست این خودپسندی، آتش است | |
| پنبه‌ی این شعله‌ی سوزان شدیم | آتش پندار را دامان زدیم | |
| جملگی همسایه‌ی این اخگریم | پیش از آن کبی رسد خاکستریم | |
| حاصلی کش آبیار، اهریمنست | سوزد ار یک خوشه، گر صد خرمنست | |
| بار هر کس، در خور یارای اوست | موزه‌ی هر کس برای پای اوست |