| ای به هستی داده گیتی را کمال | ملک را فرخنده هر روز از تو فال | |
| صدر دنیایی و دنیا را به تو | هست هر ساعت کمالی بر کمال | |
| چون وزارت آسمان رفعت شود | هر کرا جاه تو افزاید جلال | |
| بخت بیدار تو حی لاینام | ملک تایید تو ملک لایزال | |
| در مقاتب آفتابت زیردست | در معالی آسمانت پایمال | |
| اوج جاهت را ثوابت در جوار | غور حزمت را حوادث در جوال | |
| ملک را حزم تو دفع چشم بد | فتنه را دور تو دور گوشمال | |
| اصل اوتاد زمین شد حزم تو | زان چنین ثابت اساس آمد جبال | |
| چیده گوش از نطق تو در ثمین | دیده چشم از کلک تو سحر حلال | |
| ناله از کلکت به عدوی شد به خصم | کلک را گو کار خود کردی منال | |
| هر کجا امرت سبک دارد عنان | چرخ بستاند رکاب امتثال | |
| هر کجا قهرت گران دارد رکاب | کوه برتابد عنان احتمال | |
| چون گره بر ابروی قهرت زدند | آسمان گوید کفی‌الله القتال | |
| نیستی یزدان، چرا هست ای عجب | مثل و مانند ترا هستی محال | |
| عفو تو تعیین کند عذر گناه | جود تو تلقین کند حسن سال | |
| ای جوانمردی که در ایام تو | هست کمتر ثروت آمال مال | |
| آز را از کثرت برت گرفت | در طباع اکنون ز استغنا ملال | |
| گر شود محسوس دریای دلت | اخترش گوهر بود طوبیش نال | |
| اختران را سعیت ار حامی شود | فارغ آیند از هبود و از وبال | |
| آسمان را نهیت ار منعی کند | منفصل گردد زمان را اتصال |