| شاعری دانی کدامین قوم کردند آنکه بود | ابتداشان امرء القیس انتهاشان بوفراس | |
| واینکه من خادم همی پردازم اکنون ساحریست | سامری کو تا بیابد گوشمال لامساس | |
| از چه خیزد در سخن حشو از خطا بینی طبع | وز چه خیزد پرزه بر دیبا ز ناجنسی لاس | |
| تا بود سیر السوانی در سفر دور فلک | واندران دوران نظیر گاو او گاو خراس | |
| گاو گردون هرگز اندر خرمن عمرت مباد | تا مه کشت‌زار آسمان را هست داس | |
| تا که باشد این مثل کالیاس احدی الراحتین | بادی اندر راحتی کورا نباشد بیم یاس | |
| دامن بخت تو پاک از گرد آس آسمان | وز جفای آسمان خصم تو سرگردان چو آس | |
| بی‌سپده‌دم شب خذلان بدخواهت چنانک | تا به صبح حشر می‌گوید احاد ام سداس |