| گر به تشریف جوابم نکنی آگه از آن | دهر بر جامه‌ی عمرم کشد از مرگ طراز | |
| تا بود نیک و بد و بیش و کم اندر پی هم | تا بود سال و مه و روز و شب اندر تک و تاز | |
| روز و شب جز سبب رافت و انصاف مباش | سال و مه جز ندب دولت و اقبال مباز | |
| داده بر باد رضای تو فلک خرمن دهر | شسته از آب خسخای تو جهان تخته‌ی آز | |
| نامه‌ی عمر ترا از فلک این باد خطاب | زندگانی ولی نعمت من باد دراز |